Tijdens mijn kampen in de Barkentijn, in Nieuwpoort, werd ik als jonge gast en monitor elke zomer geconfronteerd met de gevolgen van armoede en kindermishandeling. Dat is de reden waarom ik in de politiek ben gestapt.

Want meer dan 15.000 kinderen (een Sportpaleis vol) leven in een onveilige thuissituatie: ze worden verwaarloosd, mishandeld of misbruikt door hun ouders. Ik kon dat niet langer aanzien en wilde alles op alles zetten om hen beter te beschermen. Daar ligt de kiem van mijn engagement en mijn strijd.

Deze Vlaamse regering, voor het eerst sinds 2014 met Vooruit, zal nooit geziene investeringen doen in de jeugdzorg om zo veel mogelijk kinderen en jongeren écht te helpen. Daar ben ik super trots op.

Ik stapte in de politiek om dingen te veranderen. Om impact te hebben. To get shit done. Ik maakte van onze partij een beweging en hervormde stevig intern. Met resultaat: bij de laatste verkiezingen hoorden we bij de winnaars. Dat sterkt me alleen nog meer in mijn strijd.

Ervoor zorgen dat wie elke dag keihard werkt of zijn best doet, vooruit gaat in het leven. Daar werk ik elke dag keihard voor.

Conner