5 redenen waarom je deze film over jeugdzorg moet zien.

Fijne woensdag vrienden,

Hier is de eerste van vele brieven. Over de reden waarom ik ooit in de politiek stapte.

Wie me kent weet dat jeugdzorg mijn dada is. Wie me niet kent weet het nu. Al jaren ben ik vrijwilliger bij JOETZ West. We organiseren kampen voor elk kind, ook voor kinderen die niet veilig zijn thuis. Toen ik hoorde dat er een Vlaamse film was die de tragische jeugd van Liam vertelt, ben ik in mijn eentje naar de cinema gegaan. Die moest ik zien.

Waarom vind ik dat iedereen hem zou moeten zien? 5 redenen:

1. De film bewijst dat wie altijd spreekt over ‘minder overheid’ zevert: Jongeren als Liam, hoofdpersonage uit de film, hebben net meer steun van de overheid nodig. Zodat ze sneller geholpen worden. En ook kans maken op een veilig en gelukkig leven. De overheid moet efficiënter. Absoluut. Maar wat partijen die pleiten voor ‘minder overheid’ er vergeten bij te zeggen: minder overheid betekent ook minder geld voor jeugdzorg. En dat na 10 jaar besparingen door de Vlaamse regering. Ik pleit voor investeringen in deze jongeren. Die verdienen zichzelf later terug.

2. De film toont dat we beter moeten zorgen voor mensen die werken in de zorg: “Jij zorgt zoveel voor anderen, dat je jezelf wegcijfert. Dat is niet goed hé”. Het wordt in de film letterlijk gezegd tegen één van de begeleiders. Willen we nog personeel overhouden in deze zware sector dan moeten we de job beter maken. Betere omstandigheden, betere lonen, meer collega's om het werk te verdelen en ja, waarom geen psychologen of coaches waar men bij kan uitblazen na alweer een incident.

3. De film toont dat harde mishandeling geen zachte aanpak duldt: één van de meest absurde scènes is wanneer een hulpverlener mishandeling vaststelt, maar niets kan ondernemen totdat het kind zijn ouders verklikt. Sterker nog, de huidige wetgeving laat toe dat ouders enkel de woorden ‘ik zal meewerken’ uitspreken. Dan mogen er geen maatregelen opgelegd worden. Want ze “werken mee”. In het Vlaams parlement dienden we het  ‘Decreet Jeugdbescherming’ in. Om veel meer te investeren in jeugdzorg, maar ook om te kijken naar de effectieve daden van ouders. Niet enkel naar hun beloftes. Deze film bewijst nogmaals waarom dat nodig is.

4. De film toont pijnlijk aan dat een huis met drugs geen plek is voor kinderen. Ik vind dat een kwestie van gezond verstand: ouders die zwaar drugverslaafd zijn moeten eerst genezen. Daar moeten we ze bij helpen. Maar in de tussentijd is het moeilijk een kind veilig op te voeden. Kinderen opvoeden is zo al moeilijk genoeg. Het is een proces van vallen en opstaan. Voor mij staat het belang van het kind altijd op de eerste plaats. Kinderen moeten altijd beschermd worden tegen drugs, geweld en mishandeling.

5. De film is prachtig. Het doet je lachen en huilen. Het sappige West-Vlaams van het hoofdpersonage is super. Het zorgt ervoor dat deze zware inhoud soms luchtig gebracht wordt. Het is niet altijd kommer en kwel in de jeugdzorg. Veel jongeren worden goed geholpen door fantastische jeugdwerkers. Veel ouders vinden een oplossing en herstel. Het is voor die kinderen dat ik altijd zal blijven strijden.

Op 9 juni staat er veel op het spel. Donkere wolken hangen nu al boven de zorgsector. Opnieuw 5 jaar besparen op jongeren, of eindelijk investeren? Mag ik terugkeren en mijn strijd voor deze jongeren voortzetten, of niet? De keuze is aan u. Het is Vooruit. Of het is achteruit. Kies maar. 

Conner,

Plaats 27, Vlaams parlement

Vooruit

ps: stuur deze brief door naar iedereen die dit volgens jou moet lezen.

pps: lees hier ons voorstel  om jongeren beter te beschermen.